کد مطلب:312260 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:202
آغاز نبرد و نجات چهار تن
ابتدا عمر بن سعد پرچم لشكر را جلو راند و اولین تیر بیداد را به سمت قرارگاه امام حسین (ع) پرتاب كرد و دستور حمله را صادر نمود. در آغاز چند نفر به جنگ تن
[ صفحه 104]
به تن پرداختند و سپس به صورت گروهی به لشكر سیدالشهدا (ع) تاختند [1] زمانی كه جنگ به شدت ادامه داشت، گروهی از یاران امام حسین (ع) كه در بین راه به امام حسین (ع) پیوستند (یعنی عمرو بن خالد صیداوی و جابر بن حارث (یا جنادة بن حرث) و سعد هم پیمان عمرو بن خالد و مجمع بن عبدالله)، به لشكر عمر بن سعد حمله ور شدند و خود را با شجاعتی كم نظیر به سیل تیر و تیغ یزیدیان سپردند. آنان پس از مبارزه ای سهمگین، در محاصره ی دشمن در آمدند. امام حسین (ع) كه صحنه ی جنگ را از نزدیك مشاهده می فرمود، برادر خود عباس (ع) را مأمور آزادسازی آنان كرد. برابر تصریح برخی منابع تحقیقی [2] و نیز آنچه از ظاهر عبارت متون تاریخی به دست می آید، ابوالفضل (ع) یك تنه به لشكر ستم تاخت و گروه عمرو بن خالد صیداوی را در حالی كه مجروح و زخم خورده بودند، نجات داد. آنان پس از نجات دوباره به دشمنان تاختند و تا آخرین نفس پایمردی كردند تا آن كه همگی در یك جا به شهادت رسیدند [3] .
این صحنه ی به یاد مانده در ذهن تاریخ، اگر آن گونه كه بوده ترسیم شود، یعنی لشكر مجهز عمر بن سعد، تعداد فراوان آنان، هجوم ناگهانی آنان در ابتدای جنگ و...، آن گاه اوج شهامت و ایثار پرچمدار كربلا عباس (ع) نشان داده می شود. یك تنه در برابر هجوم بی رحمانه ی آنان ایستادن، فقط قامتی به بلندای عباس (ع) می خواهد.
[ صفحه 104]
به تن پرداختند و سپس به صورت گروهی به لشكر سیدالشهدا (ع) تاختند [1] زمانی كه جنگ به شدت ادامه داشت، گروهی از یاران امام حسین (ع) كه در بین راه به امام حسین (ع) پیوستند (یعنی عمرو بن خالد صیداوی و جابر بن حارث (یا جنادة بن حرث) و سعد هم پیمان عمرو بن خالد و مجمع بن عبدالله)، به لشكر عمر بن سعد حمله ور شدند و خود را با شجاعتی كم نظیر به سیل تیر و تیغ یزیدیان سپردند. آنان پس از مبارزه ای سهمگین، در محاصره ی دشمن در آمدند. امام حسین (ع) كه صحنه ی جنگ را از نزدیك مشاهده می فرمود، برادر خود عباس (ع) را مأمور آزادسازی آنان كرد. برابر تصریح برخی منابع تحقیقی [2] و نیز آنچه از ظاهر عبارت متون تاریخی به دست می آید، ابوالفضل (ع) یك تنه به لشكر ستم تاخت و گروه عمرو بن خالد صیداوی را در حالی كه مجروح و زخم خورده بودند، نجات داد. آنان پس از نجات دوباره به دشمنان تاختند و تا آخرین نفس پایمردی كردند تا آن كه همگی در یك جا به شهادت رسیدند [3] .
این صحنه ی به یاد مانده در ذهن تاریخ، اگر آن گونه كه بوده ترسیم شود، یعنی لشكر مجهز عمر بن سعد، تعداد فراوان آنان، هجوم ناگهانی آنان در ابتدای جنگ و...، آن گاه اوج شهامت و ایثار پرچمدار كربلا عباس (ع) نشان داده می شود. یك تنه در برابر هجوم بی رحمانه ی آنان ایستادن، فقط قامتی به بلندای عباس (ع) می خواهد.
[1] از آن جا كه در اين مختصر، در صدد نقل تمامي وقايع كربلا نيستيم، تنها به ذكر صحنه هايي كه نام و اثر عباس (ع) در آن ها ديده مي شود، اكتفا مي كنيم.
[2] ابصار العين، ص 29.
[3] الكامل ج 4، ص 74؛ تاريخ الطبري، ج 5، ص 446؛ ابصار العين، ص 29.